Reflexións acerca da maternidade e os traballos de coidados; invisibilizados e infravalorados na nosa sociedade contemporánea, cada vez máis individualista, menos grupal.

A maternidade é esgotadora en todos os sentidos, desapareces como persoa e, ademais de estar esgotada, tes que loitar por visibilizarche como humana , e non soamente como traballadora do servizo doméstico , sen que repare en ti o mundo que antes era o teu mundo. 

Creo que nunca fun tan invisible. 

A vida segue sen ti, a vida non comprende que es nai, a vida segue tendo prazos de entrega, datas ineludibles, ou o tomas ou o deixas.

A vida segue xusto, exactamente igual, que como a deixaches antes de que foses nai. É exactamente igual que desaparecer.